नदरेक पडले फुल तेन्ना
मोग जाल्लो ताचेच कड़े
पळोवन ते पुष्प फुल्लेले
काळीज तेन्नाच भुल्लेले
ते फूल अशेच हासताले
तांबड़े बूंद दिसताले
फूल गुलाबाचे न्हु ते
काटे ताका नासलेले
सदांच जे फुलताले
कोमल सामके दिसताले
सदाफूली न्हुच ते
इतलेय कोमल नासलेले
दिसल्यार देखून पुरो आसले
मुखार म्हज्या हास्य फुलताले
अनंताचे न्हुच ते
वाटेर सदांच दिसंनासले
सूर्यायक डोळ्यान डोळे मेळयताले
इतले तेजस्वी आसलेले
सूर्यफुल न्हुच गा ते
ते हळदुवें नासलेले
गणपतीच्या पायाकड़े सदांच आसताले
नाख वयर काडुन सदांच ते आसताले
दसणीचे फूल न्हु ते
इतलेय डोळ्यांत भरनासले
ते आसले जरी लागी तरी कळटाले
सुगंधान जग परमळटाले
चाफ्याचे फुल न्हुच ते
ताका माथ्यार माळपाक शकनासले
खयुय कशेय फुलताले
दिसत थय सोबताले
रानफुल न्हुच गा ते
सुसौंस्कृत आसलेले
इतले सोबीत फुल ते
लिपोन कशे उरतले
नदरेक गेले सैतानाच्या
फुलून कशे रावतले
तरी ते फुलताले
ताठ मानेन रावताले
पूण किदयाक कोण जाणा
ते बावलें..
ते परत केनन फुलतले
ते परत केन्ना हासतले
रावला डोळ्यांत तेल घालून
ते तेज कन्ना दिसतले..
No comments:
Post a Comment